Gisteren hebben we allemaal enorm genoten dat Quinty hier bij ons was. Ze lag prins heerlijk bij Jan op bed. We hebben veel foto’s gemaakt, maar ik kan nu nog geen foto plaatsen omdat ik het kabeltje van de camera niet hier heb. Dat komt later nog wel. Mijn broer is later met Quinty naar huis gegaan en toen waren de meiden bij ons. Konden we eventjes met ze praten, hoe het met ze gaat. Jan heeft ze alle drie een beschermengeltje gegeven en gezegd dat Jan altijd bij hun zal blijven en ze beschermen. Was wel heftig allemaal. Later ben ik met de meiden en met Wietske de stad in gegaan om kleren te kopen voor de begrafenis. Jan wil geen zwarte rouwkleding dus heeft dat nog even heel duidelijk gemaakt. Binnen een uurtje hadden we alle 4 wat. Hoe is het mogelijk. We hadden gisteren afgesproken dat Jan vandaag aan de pomp zou komen, maar Jan stelt dit toch nog even uit. Misschien morgen!
Een dag met veel emoties
29
jan
Jan Feikens Mijn Longtransplantatie 
fam Doorten
januari 29, 2009 at 1:55 pm
Hoi Stans!
Ikk heb al veel geschreven en elke dag lees ik ff wat jij ons te melden hebt, erg knap hoe jij dit elke dag weer voor elkaar krijgt. Hoe t gaat met Jan vraagt iedereen maar hoe gaat t met jou? en de meiden??? Ik kreeg de tranen in m`n ogen toen ik las ….kleren kopen voor de begrafenis…. tja toen werd t even stil hier.
Anja
januari 29, 2009 at 1:57 pm
Lieve Stans en Jan (en kids),
Alles is hier eigenlijk al gezegd door al die mensen die met jullie meeleven, vol bewondering lees ik je dagelijkse stukjes, met een lach en een traan. Hoe jullie er mee omgaan, is zo ontzettend moedig en sterk. En liefdevol niet te vergeten! Maar ook gewoon met beide voeten op de grond, dingen moeten geregeld worden en dat worden ze dan ook. Jan die zo sterk is en “gewoon” de pomp uitstelt naar morgen. Vanmiddag ga ik weer helpen met koken bij de Crea middag van school, ook daar blijft Jan altijd mee verbonden. Het is gewoon zo onwerkelijk.
Heel veel liefs en sterkte,
Martin, Anja, Tygo & Quinn
jeanet
januari 29, 2009 at 1:59 pm
Hoi Jan, Stans en de kinderen
Mooi dat Quinty bij jullie was gisteren, en dat juliie ervan genoten hebben. Wij vinden dat jullie kanjers zijn. We lezen elke dag wat jij schrijft Stans.
Jan Jeanet Gertjan en jarno
janine
januari 29, 2009 at 2:17 pm
Geweldig Jan , dat beschermengeltje !, wat een idee, dat was het dus wat je nog ‘even’ regelen moest, en wat een emotie zal daar ook weer bij gekomen zijn.
En dan de kleren die je gisteren even geregeld hebt…ook superknap om dat al even geregeld te hebben , zo weet je, Jan , in ieder geval hoe mooi je dames straks zijn en ik weet bijna zeker dat er niet veel mensen zijn die dat van te voren alweten.
hou het hier ook wederom niet droog, en blijf het allemaal erg moeilijk vinden, vond het vanmorgen overigens wel ff fijn om via de hyves even gekletst te hebben, het haalt jullie even heel dichtbij naar hier.
nou jan en stans , der komt er weer 1 aan ,een dikke kus ,( wat wordt je gesmokt de laatste weken.)
groetjes janine
femko en ria
januari 29, 2009 at 2:38 pm
Hallo Jan en Stans
Fijn dat jullie gisteren even met elkaar waren. Dit is heel erg belangrijk. Vind het heel moedig van jou Stans dat je gistermiddag met Wietske en de kinderen naar de stad bent geweest. Het is goed dat alles bij jullie bespreekbaar is.
groetjes en heel veel sterkte
Femko en Ria
Ineke van der Grijp
januari 29, 2009 at 2:46 pm
Hoi Jan , stans en de dames natuurlijk,wanneer ik dit lees, komt er een enorme bewondering voor jullie naar boven.Wat zijn jullie sterk,maar tegelijkertijd ook een drama natuurlijk.Ik wens jullie veel sterkte Ineke
Gea
januari 29, 2009 at 3:58 pm
Hoi Jan, Stans, Loysa, Elvira en Manuëla,
Elke keer lees ik hier weer iets waar ik stil van wordt…
Lijkt me heftig om al kleren te kopen voor de begrafenis… Knap dat jullie alles bespreekbaar maken!!!
Heel veel sterkte! We denken aan jullie!
Guus, Gea, Justin en Saskia.
Alida
januari 29, 2009 at 4:02 pm
De rillingen lopen over mijn rug.
Wat fijn zoals juliie als een hecht gezin omgaan met deze pijnlijke emoties.
Hondje mee om nog even compleet te zijn.
Jan met zijn symbolische kadootje voor z’n meisjes.
En dan gaan de meiden op stap om kleding te kopen voor de komende begrafenis.
Hoe doe je dit??!!
Maar wat een geweldig gevoel van saamhorigheid moet dit geven.
Wat een hard gelag dat juist dit gelukkige gezin straks niet meer compleet is.
Wat is het leven soms toch onbegrijpelijk hard.
Liefs van Alida
ria
januari 29, 2009 at 5:11 pm
Hallo Stans,
Met grote bewondering en zeer veel respect lezen we iedere dag de stukjes. Kanp dat je het zo goed kan verwoorden en fijn dat jullie er samen en met de meiden zo open over kunnen praten.
Kanp hoor om na so’n emotionele middag toch nog de stad in te gaan om kleding te kopen. Voor Jan wel fijn dat hij alles zo bewust kan en mag meemaken.
Zeer veel sterkte.
Liefs Gerard en Ria
Denise, Stefanie en Cynthia
Marjolein
januari 29, 2009 at 6:31 pm
Jullie zijn en blijven in mijn gedachten…
jannes, helma, larissa en ivar
januari 29, 2009 at 6:52 pm
hoi jullie samen,
Ook wij lezen elke dag weer de ontwikkelingen en hebben er veel respect voor hoe jullie dit samen met veel mensen delen. geniet van alle momenten die jullie nog samen hebben en wij blijven jullie weblog volgen. veel sterkte.
ria
januari 29, 2009 at 7:31 pm
Elke dag lezen we het verhaal van jullie. Eline heeft jou Stans nog op msn gehad vanmorgen en Jan blijft doorvechten(Eline zegt Jan was onze Coach maar lijkt nu zijn eigen Coach).Wij vinden het erg dapper dat jullie zo open tegenover elkaar en tegen de meiden zijn. We wensen jullie nog veel sterkte en de groetjes van
Jan Ria Eline Gerald Karin en Robert
Ernie Slotboom
januari 29, 2009 at 8:12 pm
Lieve Stans, Jan en kinderen,
Wat een kracht, wat een liefde, heel veel liefs en sterkte toegewenst, lieve groeten, Ernie en de mannen.
Jeanette
januari 29, 2009 at 8:30 pm
Jan,
ik kan me mijn leven zonder mijn broer niet voorstellen.
Je zult altijd in mijn gedachten blijven.
liefs Jeanette
trijntje
januari 29, 2009 at 8:38 pm
Lieve en beste familie’,vol respect lees ik elke dag jou verslag Stans,wat heb je alle dagen een goed verhaal hoe moeilijk ook.Ik hoop dat we straks na alles ook kontakt kunnen houden.ik hoop dat je het begrepen hebt dat onze zoon straks bij jullie komt wonen.JAN WAT BLIJF TOCH GROOTS BEZIG,wat een repect heb ik zeer zeker voor jou,alle dagen denk aanjou en jou gezin.hartelijke groeten aan allen .doei,xxxjes.
Anja
januari 29, 2009 at 8:51 pm
Lieve Jan,
Ik wil nog even wat kwijt, ik was vanmiddag op school bij de Crea en we waren borrelhapjes en sandwiches aan het maken, Danique zat in de groep en was net klaar met een sandwich, toen vroeg ze: “Mag ik nog een sandwich maken? Die wil ik dan aan Jan Feikens geven”. Ik wist even niets te zeggen….
Groeten van Anja
anne-marie
januari 29, 2009 at 9:48 pm
Lieve mensen
Alles is al gezegt. Woorden van bewondering,van respect van saamhorigheid ,grootse liefde Dapperheid.
Noem maar op. Weet hier eveen niets meer aan toe te voegen.
Liefs anne-marie
Jolanda
januari 29, 2009 at 9:53 pm
Hoe intens en open moet je zijn om zo met alles om te gaan, fijn dat jullie dit zo met elkaar kunnen delen en samen kunnen regelen.
Wat moet dat ondanks het verdriet een goed gevoel geven.
Blijf genieten van alle momenten die jullie gegund zijn.
Liefs Marco, Jolanda, Jordy en Kiran
Herma
januari 30, 2009 at 12:41 am
Super Jan, waar jij overal aan denk. Een beschermengeltje. En dan na zo`n emotionele dag kleren komen met de meiden.
Heb er echt bewondering voor hoe jullie als gezinnetje dit allemaal doen.
De tranen lopen mij steeds over de wangen als ik jullie blogs lees.
Maar dat mag ook vind ik, want jullie zijn ook kanjers.
Een hele, hele dikke zoen en veel knuffels.
Liefs Sjaak, Herma en de kids
Tim
januari 30, 2009 at 9:36 am
Ah Coach!
Ik vind het echt super zoals jij jezelf en de meiden ook op dit moment nog zo kun steunen, en hoe jullie elkaar steunen natuurlijk!
Groeten van de Directeur;)
Jannie
januari 30, 2009 at 9:43 am
Het word hier steeds stiller als ik jullie blog lees. Heb heel veel respect voor jullie geweldig zoals jullie hier mee omgaan.
Geniet zolang je genieten kunt en Jan kan het begrijpen van die pomp elke dag is er een.
Dolf Jannie Ivonne en Tim
albertje
januari 30, 2009 at 10:37 am
lieve dappere strijders .
de woorden schieten even tekort denk voortdurend aan jullie . Hoe lullie elkaar steunen en vooral lief hebben sterkte dikke knuf albertjje
ine pross
januari 30, 2009 at 11:23 am
hallo fan, feikens
onbegrijpelijk wat zijn jullie sterk op dit moeilijke moment van jullie leven. de kracht van boven zal hier zeker aan meewerken.
we blijven aan jullie denken en voor jullie bidden en kaarsjes op steken. veel liefs van ine pross
janet Aalderink
januari 30, 2009 at 12:37 pm
Hoi Jan Stans en de meiden,
Elke dag lees ik jullie berichten. Ik heb veel bewondering op de manier hoe jullie met de situatie omgaan, een voorbeeld voor velen!
Geniet intens samen de komende tijd dat jullie nog samen mogen zijn. Ik wens jullie veel sterkte en kracht!
Janet
Branco, Ingrid, Jasper en beeb
januari 30, 2009 at 1:38 pm
Ook wij lezen alle dagen mee met jullie blog. Wat knap en fijn dat jullie dit met ons kunnen en willen delen, het maakt het voor veel mensen wat “makkelijker” om te reageren. Heel veel respect voor hoe jullie met dit alles omgaan.
Lieve Jan, we wensen je nog zo veel mogelijk goede momenten met iedereen die je dierbaar is.
Margriet
januari 30, 2009 at 2:42 pm
Hoi alletwee
bewonder jullie moed!
Lees elke dag je verhaal Stans en dat zal zo blijven!
Heel veel sterkte van ons Margriet Angus en Brendan
lisanne werners
januari 30, 2009 at 5:35 pm
hallo fam, feikens
wij bewonderen jullie moed.
en lezen ook de verhaaltjes mee.
heel veel sterkte.
liefs Adrie Gera Marco en Lisanne
tineke hut
januari 30, 2009 at 10:16 pm
hallo Jan, Stans en meiden, wat fijn dat jullie weer zo genoten hebben met het hondje erbij, wat tof van het UMCG dat ze zo meegaand zijn daarin. We hopen dat er nog een aantal fijne dagen samen voor jullie komen en dat Jan de regie maar in handen mag houden, veel sterkte, groeten en veel liefs Tineke en fam
Anoniem
januari 31, 2009 at 12:42 pm
Hoi Jan, Stans en de meiden,
Hier nog even weer een krabbel van ons.
We denken aan jullie.
Heel veel sterkte en kracht.
En voor jou Jan nog ff weer een dikke zoen van mij.
Dikke knuffels en veel Liefs.
Sjaak, Herma en de boys
Hans Laarhuis
januari 31, 2009 at 1:37 pm
Beste familie Feikens.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst in deze dagen.
Echt heel bewonderenswaardig dat jullie elkaar zo kunnen steunen onder deze omstandigheden.
En dan ook nog aan die dagelijkse dingen denken die ook nog geregeld moeten worden.
Jan, heb moed en vertrouw erop dat het aardse waarschijnlijk niet alles is wat ons mensen hier op aarde overkomt.
Denken aan jullie.
Margreth en Hans
Lukas, Roelie en kids
januari 31, 2009 at 3:22 pm
Hoi familie Feikens,
Ik lees elke dag met heel veel bewondering je verhalen. Ik blijf erbij dat je het super doet Stans.
En dat Jan een knokker is wisten we allemaal al, maar je moet het toch maar even doen. We denken veel aan jullie, ook aan Jeanette en Jan zijn ouders en natuurlijk jouw familie.
Groetjes van Lukas, Roelie, Kevin, Brandon en Savannah
Brenda van Weegberg
januari 31, 2009 at 11:53 pm
Lieve buurtjes,
Wanneer jullie behoefte hebben aan een dongel om te interneppen: manlief heeft hem op mijn kamer achter gelaten met mijn laptop.
Veel sterkte met alles en vooral met ademen. Ik hoop snel de kracht en lucht te hebben om even te komen.
Kus, Brenda
Cecil
februari 3, 2009 at 4:07 pm
Lieve mensen, wat straalt er een enorme warmte en liefde van de verslagen over het laatste deel van Jan zijn leven. Wij wensen jullie heel veel kracht toe, Wim en Cecil Al.